محاصره شدن در یأس
هر یک از ما انسانها در مواقع بخصوصی دچار این احساس می شویم که جهان هستی بگونه ای ترتیب داده است که ما را طوری بذرافشانی کند و پرورش دهد که مستمراً بسوی یأس و بدبینی وسوسه شویم. از لحظه ای که حضور این وسوسه در ما احساس می شود بنظر می رسد که تحریکات پذیرفته شده در جهت تقویت آن، همچون امواجی از همه سو بالا می آیند و هجوم می آورند و ما را محاصره می کنند. این همان معنائی است که قبلاً در باره « محاصره شدن در یأس»، نوشتم.
از کتاب حضور و فنا ناپذیری تألیف گابریل مارسل
ترجمه استاد علی اکبر خانجانی
درباره این سایت